Του Άκη Καπράνου
Το καλοκαίρι έφυγε, η σεζόν ξεκινά, και από τις 5 νέες ταινίες της εβδομάδας, μία έχει το δυναμικό να «μείνει» ως μια από τις καλύτερες του φθινοπώρου. Ναι, το λέμε από τώρα: το “The Guard” («Εκτός νόμου και χρόνου»). Αν σας μένει χρόνος πάντως, ρίξτε μια ματιά και στο «Θα έρθει η μέρα μας» του Ρομέν Γαβρά. Δείτε τα τρέιλερ των νέων ταινιών.
Σε μια χαρακτηριστική σεκάνς του «Εκτός νόμου και χρόνου», ο ιρλανδός αστυνόμος Μπρένταν Γκλίζον εκτοξεύει ένα εντελώς άκομψο ρατσιστικό αστείο στον αφροαμερικανό πράκτορα του FBI (τον ενσαρκώνει με χαριτωμένη κωμική ακαμψία ο ταλαντούχος Ντον Τσιντλ), ο οποίος έχει επισκεφθεί ένα μικρό ιρλανδικό χωριό αναζητώντας κάποιους εμπόρους ναρκωτικών. Ο Μπρένταν Γκλίζον γνωρίζει απόλυτα το «βάρος» της προσβολής που μόλις έχει εκτοξεύσει, αλλά την υπερασπίζεται: «Είμαι Ιρλανδός», λέει. «Ο ρατσισμός είναι κομμάτι της κουλτούρας μου». Φυσικά και δεν είναι ρατσιστής, το λέει όμως για να υποδηλώσει την αμετακίνητη θέση του απέναντι στην αμερικανική «εισβολή».
Γιατί ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει, είναι ένας φρουρός με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Φρουρεί αυτούς που έμμισθα προστατεύει και ταυτόχρονα φρουρεί την ελεύθερη έκφρασή του, υπερασπίζεται δηλαδή το δικαίωμά του να μείνει απαράλλαχτος σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται, ενίοτε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η μητέρα του, για παράδειγμα, πάσχει από καρκίνο στα τελευταία στάδια. Την επισκέπτεται τακτικά, ενίοτε της στάζει και λίγο αλκοόλ στα κρυφά. Και, ναι, πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια ιστορία: μια τριάδα από καλοβαλμένους, άτσαλα καλλιεργημένους, πλην όμως αποφασισμένους εμπόρους ναρκωτικών - που ήδη έχουν διαπράξει μία σειρά δολοφονιών - χρησιμοποιεί το μικρό χωριό ως ορμητήριο για τη διακίνηση της «πραμάτειας» της στην ενδοχώρα και οι ήρωές μας πρέπει να τη σταματήσουν. Το υπέροχο της υπόθεσης όμως είναι ότι η ιστορία απλώς... συμβαίνει στον αφηγηματικό καμβά του φρουρού, όπου αυτό που αποτυπώνεται είναι, πάνω απ' όλα, ένα κομμάτι μιας, έστω, άκρως σουρεαλιστικής και παράλογης ζωής. Κι εσύ γίνεσαι, από θεατής, κοινωνός.
Ολα δοσμένα με μια κομψότητα και μια προσοχή, που όμως δεν καλύπτουν ούτε το κυνικό χιούμορ (που ενίοτε σπάει κόκαλα) ούτε μια ειλικρινή ευαισθησία που έρχεται να συμπληρώσει το κοντράστ. Βλέποντας την ταινία, και δίχως να έχω ρίξει κάποιες κλεφτές ματιές στο δελτίο Τύπου, θυμήθηκα την υπέροχη «Αποστολή στην Μπριζ» - όπου επίσης πρωταγωνιστούσε ο Γκλίζον - που σκηνοθέτησε ο Μάρτιν ΜακΝτόνα το 2008. Δεν μπορεί, είπα, ο ίδιος το έχει κάνει. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν πληροφορήθηκα πως τούτο εδώ το υπογράφει… ο αδελφός του, ονόματι Τζον Μάικλ ΜακΝτόνα! Προφανώς τα αδέλφια μοιράζονται την ίδια αίσθηση του χιούμορ, όχι όμως και την ίδια άποψη για τη ζωή. Ο φρουρός κουβαλά τη δική του μελαγχολία, είναι όμως, συγκριτικά, πιο allegro, πιο εύθυμος και αποφεύγει το κατάμαυρο φινάλε που ενδεχομένως θα «έστηνε» ο δημιουργός της «Μπριζ».
(Βαθμολογία: 7)
Εδώ δείτε το τραίλερ της ταινίας: http://www.youtube.com/watch?v=Q5pk6s-PRUE
Πηγή: http://www.tanea.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου